As published by Special Bite

De directeur en mede-oprichter van designbureau Droog kondigde vorige week de komst van een concepthotel en restaurant in Amsterdam aan. Eten speelt een belangrijke rol in haar leven. Renny Ramakers groeide op met de Hollandse pot en af en toe uitstapjes naar de Chinese en Italiaanse keuken. “Bij ons thuis mocht je op je verjaardag altijd kiezen wat er werd gegeten. Ik koos altijd voor de voor kinderen niet zo gebruikelijke combinatie lever en spinazie. Waarom? Geen idee. Ik zal het wel heel lekker hebben gevonden.”

Go Slow Cafe

Kunsthistorica Ramakers (@rennydroog op twitter) stond in 1993 aan de wieg van Droog. Een inmiddels wereldwijd bekend bureau vanwege de conceptuele benadering van design. Droog ontwikkelt concepten en tentoonstelingen. Met designers, onder wie Hella Jongerius, worden producten ontwikkeld, van deurknoppen tot de knotted chair van Marcel Wanders. Headquarters en de flagshipstore zijn in Amsterdam en er zijn ook winkels in New York en Tokio. Alles draait om no-nonsense down to earth design.

Droog doet ook eetprojecten, zoals het Go Slow Cafe waarbij alles langzaam gaat en senioren bedienen. Dit project is in verschillende delen van de wereld met veel succes gepresenteerd.

Ramakers zelf lust eigenlijk alles. “Met uitzondering van karnemelk. Ook ben ik niet zo dol op zacht voedsel, zoals boter en room. Ik hou heel erg van koken, vooral diners voor vrienden. Helaas komt er vanwege de werkdrukte te weinig van. Ook omdat ik veel reis. Als ik moet kiezen tussen een diner met vrienden (of vreemden) of een feest, dan kies ik voor het diner. Contacten op feesten zijn vaak vluchtig, ik word te veel afgeleid, aan een diner kun je rustiger praten.”

Zondag 2 mei

Als ik ’s morgens op sta, drink ik een glas warm water met een stukje limoen. Dat is lekker en gezond. Wanneer ik het ontbijt klaarmaak, drink ik een glas groentesap. Jazeker, ook al zo gezond… Wat een gezondheidsfreak hoor ik jullie al denken. Maar dat valt best wel mee. Snoepen doe ik ook graag.

Ontbijten doe ik ook altijd volgens een vast patroon. Twee bruine boterhammen (ik hou van het spelt zuurdesembrood van Marqt), de een belegd met kaas, de ander met avocado en tuinkers. Glas uitgeperste sinaasappel erbij en wat losse verse vruchten. Vandaag zijn dat aardbeien en stukjes ananas. Die aardbeien smaken nergens naar. Ik weet het, ik had ze niet zo vroeg in het seizoen moeten kopen maar ze lagen er zo verleidelijk bij.

Als we het niet vergeten, nemen we in het weekend nog een zacht gekookt eitje. (En ja hoor, vandaag weer vergeten.) Tot slot drinken we groene thee. Dat drink ik overigens de hele dag. Bij voorkeur geen zakjes maar getrokken van theebladeren.

Mijn geliefde maakt op deze totaal verregende dag de lunch. Hij kan niet koken, zegt hij, maar er is niemand die zo lekker spiegelei met tomaat kan maken als hij. Zoals gezegd, ik hou erg veel van koken maar ik haat boodschappen doen. Ik doe dat een keer per week, op vrijdag of zaterdag. Dit keer is daar niets van gekomen met het gevolg dat ik niet veel in huis heb. In zulke gevallen kijk ik vaak op www.supercook.com. Je vult in wat je in huis hebt en voila, je krijgt honderden recepten voorgeschoteld.

Vandaag wordt het soep van geroosterde paprika en aubergine als voorgerecht and als hoofdgerecht risotto van gemengde paddenstoelen. Als je zorgt dat je altijd tomaten, citroenen, uien, knoflook, kruiden (ik heb verse kruiden op mijn terras), Parmezaanse kaas en goede olijfolie in huis hebt, valt er altijd iets te maken.

We trakteren onszelf op een fles Fixin. Deze heerlijke rode wijn komt uit de Noordelijke Bourgogne. Ik weet dat toevallig omdat we er gefietst hebben. Nagerechten nemen we vrijwel nooit als we thuis eten.

Maandag 3 mei

Om half vier kwam ik er op weg naar een afspraak achter dat ik nog niet geluncht had. Snel een broodje gegeten bij Stanislavsky in de Stadsschouwburg: ik moest daar in de buurt zijn. Het valt me op dat als je tegenwoordig een broodje kaas bestelt, er altijd een grote hoeveelheid liflafjes bij zit. Simpel een lekker broodje met goede kaas kun je in dit soort gelegenheden steeds moeilijker krijgen. Daarvoor moet je naar de Kaaskamer in de Runstraat.

‘s Avonds de soep van zondag gegeten en ik wilde pasta met broccoli maken. Maar toen ik de broccoli uit de koelkast haalde, zaten er bloemetjes in. Dus werd het Penne Arrabbiata. Heel lekker!

Later een paar afleveringen van de Soprano’s gekeken. Op dvd uiteraard. Wat wordt er in die serie veel gegeten…

Dinsdag 4 mei

Vandaag geluncht op het werk. Wij lunchen altijd gezamenlijk met alle medewerkers. De tafel staat dan vol met zaken als hagelslag en pindakaas maar ook komkommer, sla, avocado en kaas.

‘s Avonds heb ik lamskotelet met couscous en geroosterde pompoen gemaakt. Vooraf sla met ei, walnoten, rode uit en roquefort.

Woensdag 5 mei

Vanochtend ontbijtafspraak op onze vaste afspraak plek De Hoek (Prinsengracht/Reestraat), een lekker ouderwets koffiehuis ingericht met oude caféstoeltjes en geblokte tafelkleedjes. Achter de bar staat eigenaar Harry die je met een ferme handdruk verwelkomt. Hier doen ze niet aan liflafjes maar serveren ze gewoon een rechttoe rechtaan broodje kaas.

Vandaag is het precies 40 jaar geleden dat mijn geliefde en ik elkaar in de Delftse uitgaanswereld voor het eerst tegen kwamen. Hij met en zak drop in zijn handen en ik was daar toevallig gek op, zo is het gekomen. En daarom vanavond groot feest bij ons thuis.

We hebben Karin en Alain van Balthazar’s keuken, een van onze vaste eetplekken, gevraagd de catering te verzorgen. De gasten worden ontvangen met Gin Lemon Fizz en verschillende hapjes. Het voorgerecht is rillette van eend met pruim, brandy en een snee bruin brood met boerenboter. Daarna kabeljauwravioli met venkel en een ansjovis-kruiden slaatje. Het dessert is citroen crème met gecarameliseerde pistache noten.

Op deze bijzondere dag is ook de wijn bijzonder: Californische witte en rode Bernardus.

Donderdag 6 mei

Het was gisteren een geweldig feest. Het eten was heerlijk, de gasten kwamen met mooie cadeaus en hadden het zichtbaar naar hun zin. Als klap op de vuurpijl kwam een van de gasten, Sarriel Taus, eigenaar van restaurant Fifteen, aanzetten met een enorme doos oesters. Fine de Claire special en Royale Cabanon, zo vertelde hij mij, die er in gingen als koek.

Vanmorgen geen tijd om ontbijt te maken. Dus het werd weer een broodje bij Harry van De Hoek.

‘s Avonds wat overbleef van de ravioli gegeten en daarbij een rucolasalade met warme geitenkaas en sherrytomaatjes gemaakt.

Eigenlijk zouden we vanavond naar Zwitserland vertrekken. We hebben een huis in de bergen en in het voorjaar moet de tuin weer helemaal op orde worden gemaakt: als de sneeuw weg is, blijft er altijd een hoop troep achter. De weersvoorspelling is echter dermate slecht dat we besloten het weekend thuis te blijven en het bezoek uit te stellen tot het Pinksterweekend. Heel jammer, want ik verheug me er altijd erg op. Niet alleen vanwege de frisse berglucht en de zon die zo lekker brandt op grote hoogte maar ook omdat we daar heel anders dan thuis eten.

Altijd ontbijten met een zacht gekookt eitje – die zijn om een of andere reden veel lekkerder dan thuis – en een croissantje, alles bij de boer vandaan of uit de Coop, toch wel kwalitatief een treetje hoger dan Albert Heijn. De viande sechee (gedroogd vlees), de locale kazen, verse abrikozen in de zomer, heerlijke notentaart en niet te vergeten de fantastische Zwitserse wijnen, die om onverklaarbare reden hier niet smaken. Het schijnt dat ze niet goed kunnen reizen of komt het door de berglucht?

Vrijdag 7 mei

Als lunch Pappa di Pomodoro bij Golden Brown in de J.P.Heijestraat. Ik moest daar toevallig in de buurt zijn. Wat een heerlijk tomaten-broodsoep is dat toch. Ik maak dat zelf alleen als we in ons huis in Zwitserland zijn, ik heb daar altijd veel witbrood over omdat we elke dag vers brood kopen. In Nederland eet ik alleen bruin brood dat gesneden en al meteen de vriezer in gaat. Zo heb ik hier nooit oud brood. Na de soep een stukje worteltaart die naar mijn smaak te weinig naar worteltaart smaakt.

Aan het eind van de middag naar Den Haag voor de opening van de tentoonstelling Norm=Form in het Gemeentemuseum. De tentoonstelling maakt deel uit van de manifestatie Design Den Haag ofwel ‘Design en Overheid’. Norm=Form gaat over standaardisatie. De tentoonstelling laat zien hoe dit principe overal wordt toegepast, of het nu om schoenmaten, voetballen of keukens gaat. Je ziet ook hoeveel variatie daar binnen mogelijk is. Interessante materie.

We hadden bij restaurant Seinpost in Scheveningen willen eten. Toen we nog in Den Haag woonden, kwamen we daar vaak. We zijn destijds ook mee geweest met de originele tripjes die eigenaar Edwin van der Goor organiseerde voor zijn vaste klanten. We werden echter door onze vrienden van Design Den Haag uitgenodigd om mee te gaan eten en dat was natuurlijk nog leuker.

We kwamen terecht in restaurant Da Enzo Marchese. Het eten was niet echt geweldig maar het zestienkoppige gezelschap was heel inspirerend.

Zaterdag 8 mei

Vanmiddag interview met het tijdschrift Bright over onze hotel/restaurant plannen op de Groenburgwal. Eergisteren stond daar een leuk stuk over in het Parool.

Onderweg terug naar huis Florentines bij Pompadour in de Huidenstraat gekocht, de lekkerste koeken die we kennen. Echt verslavend. Met een kopje ‘Love’, ‘Friendship’ of ‘Inspiration’ thee erbij, te koop in de Droog winkel in de Staalstraat, kan de dag niet meer stuk.

Vanavond eten bij restaurant Lof in de Haarlemmerstraat. Ook een vaste stek. Gerant Niek verwelkomt zijn vaste gasten met een handkus. Op het menu van Lof staan altijd 6 oesters, Creuses uit Normandie. We nemen dit bijna nooit. Maar vanavond wel, samen 1 portie. Daarna gemarineerde sardines escabeche. En als de witte asperges op het menu staan, twijfelen we geen moment. Bij Lof worden ze geserveerd met kervel hollandaise, doperwten, tuinbonen, gepocheerd ei en nieuwe aardappelen. Op mijn verzoek worden de tuinbonen dubbel gedopt.

Tot slot cheesecake met aardbeien en aardbeiensorbetijs (ijs is een grote passie van kok Sander). En zoals we van Lof zijn gewend: lekker, erg lekker. De fles Valpolicella Ripasso die we erbij dronken past er niet echt bij. Maar het kan ons niet deren: we zijn fans van rode wijn.

Read the original publication here.